آمار فیس بوک و ایرانیان!!!

فیس بوک با حدود 1.5 میلیارد کاربر فعال ماهانه در سراسر جهان، بزرگترین شبکه اجتماعی جهان محسوب می‌شود اما درباره این رسانه اجتماعی چقدر اطلاعات دارید؟

یک شرکت بازاریابی به نام ویشپوند 40 مورد از تازه ترین حقایق درباره فیس‌بوک را منتشر کرده که به مواردی از آنها اشاره می‌کنیم. آماری که در این گزارش ذکر شده جهانی هستند.

1- فیس بوک در حال پیر شدن نیست؛ 87 درصد دانش آموزان دبیرستانی در سال 2014 اعلام کردند که هنوز از فیس بوک استفاده می‌کنند. تقریبا 70 درصد نوجوانان نیز در فیس بوک با والدین خود دوست هستند.

2- فیس بوک محیط چندان ایمنی هم نیست. 66 درصد دختران نوجوان اعلام کرده اند که در فیس بوک مورد آزار قرار گرفته اند.

3- 19.4 درصد آمریکایی‌ها در محل کار به فیس بوک دسترسی ندارند. در عین حال تقریبا 30 درصد مردم آمریکا در محل کار از فیس بوک استفاده می‌کنند.

4- صفحه کارتون سیمپسون‌ها بیشترین هوادار(69 میلیون و 600 هزار) هوادار در میان کل برنامه های تلویزیونی دارد و پس از آن مستر بین و باب اسفنجی قرار دارند.

5- کانادا بیشترین کاربر فعال را در فیس بوک دارد. این کشور به همراه آمریکا در مجموع روزانه 157 میلیون کاربر فعال در فیسبوک دارند.

6- فیس بوک روزانه 253 میلیون کاربر فعال در آسیا دارد که با توجه به منع استفاده از این شبکه اجتماعی در چین رقم قابل توجهی است.

منبع:http://itiran.com/

طبق جست و جوهایی که بنده انجام دادم سه پنجم ایرانی‌ها از فیس‌بوک استفاده می‌کنند و وقت قابل توجهی را پای این شبکه اجتماعی می‌گذارند. در عین حال که مجموعه شبکه‌های اجتماعی «روزانه ۹ ساعت» از وقت ایرانی‌ها را به طور میانگین مصروف خود می‌کند.این آمار در حالی ارائه می‌شود که شبکه‌های اجتماعی فیس‌بوک و توییتر در ایران فیلتر هستند و کاربران داخل کشور ناگزیرند که برای ورود به این شبکه‌ها از فیلترشکن و نرم‌افزارهای دور زدن فیلترینگ استفاده کنند.این بدان معناست که استفاده از رسانه‌های اجتماعی در ایران «روزافزون» است، اما علی‌رغم این امر هنوز «هیچ‌گونه مطالعه‌ای در زمینه اعتیاد رسانه‌ای، مصرف رسانه‌ای جامعه ایران و سواد رسانه‌ای آنان» صورت نگرفته است!!!!!!!!!

دنیای واقعی = دنیای مجازی

هر روز خبرهای زیادی در مورد مضرات اینترنت منتشر می شود.اما هیچ کدام از این ها دلیل نمی شود که کامپیوتر های خود را خاموش کنیم. دنیای آنلاین هم جزو زندگی واقعی ماست.

خبرهای زیادی روزانه به گوشمان می رسد که تکنولوژی چگونه زندگی ما را دستخوش تغییرکرده است. چگونه تحرک مان را محدود، دوستی هایمان را کم رنگ و زندگی مان را نابود کرده است. تعداد این خبرها آنقدرزیاد است که گاهی خسته مان می کند. هرروز تیتر خبرهایی را می بینیم که در مورد مضرات شبکه های اجتماعی و نابودی حریم شخصی افراد هشدار می دهند و این سایت ها را دلیل دوری و فاصله انسان ها از یکدیگر می دانند.

این خبر ها الزاما دروغ نیستند اما بسیاری از آنها خبر از وقوع حادثه ای را می دهند که شاید در زندگی بسیاری افراد هنوز رخ نداده باشد. این گونه خبرها انسان ها را از چیزی می ترسانند که فقط یک احتمال است و تنها پیشنهادی که این گونه مقالات ارائه می دهند پاک کردن صورت مسئله است یعنی خاموش کردن کامپیوتر! خاموش کردن اتصال به دنیا. مشکل دقیقا همینجا به وجود می آید، سر همین مسئله خاموش یا روشن بودن دستگاه . این مرز بندی بین دنیای مجازی و حقیقی است که دلیل به وجود آمدن این چنین مشکلات است. هرچه بیشتر سعی کنیم این دو دنیا را از یکدیگر تفکیک کنیم مشکل پیچیده تر می شود.

مستندinReal Life (این مستند درباره سفر ماجراجویانه نوجوانان انگلیسی به سوی دنیای مجازی است تا به ما بفهماند که اینترنت دقیقاَ چه بلایی سر بچه ها می آورد...) به کارگردانی  Beeban Kidron به تاثیرات اینترنت به روی دنیای نوجوانان پرداخته است.سوال اصلی مطرح شده در این فیلم این است که اینترنت دقیقا چیست و با زندگی بچه های ما چه می کند.این مستند با بررسی چند داستان اینترنتی در مورد معضلات اینترنتی و یک تنیجه گیری سطحی نه تنها به سوال ابتدایی جواب نمی دهد بلکه سوالات بیشتری هم در ذهن انسان به وجود می آورد. ما واقعا بهتر نیست به جای اینکه صفحه مانیتور را برگردانیم به گزینه های حل مسئله بیشتر دقت کنیم؟

دنیای واقعی دیگر فقط ارتباط فیزیکی با انسان ها نیست. باز کردن یک صفحه وکلیک کردن هم جزئی از همین زندگی است. زمانی که ما نصف دنیای خودمان را با برچسب "غیر واقعی" انکار می کنیم، باعث می شود که اعمال و رفتارهایمان هم در دنیای مجازی غیر واقعی شود و پشت یک آواتار کارتونی قایم شویم. با خودمان فکر می کنیم که در دنیای مجازی آزادی کامل وجود دارد و هیچ چیز واقعا مهم نیست. اینجا نقطه شروع مشکل است.

آرام آرام متوجه می شویم  که سایت ها حکم در و دیوار اینترنت را دارند و به تمام اطلاعات ما نیز دسترسی دارند. اما نکته اصلی همین جاست. این اینترنت نیست که پنهانی به اطلاعات ما دسترسی پیدا کرده، بلکه ما هستیم که رازهایمان را ناآگاهانه  در اختیارش قرار دادیم.

پس به جای خاموش کردن کامپیوتر، سوال اساسی باید حول موضوع آگاه سازی مطرح شود. نوجوانان نباید به دلیل وارد شدن به دنیای اینترنت سرزنش شوند بلکه شرکت های سودجویی که با هزار دوز وکلک و ترفند از کاربران سو استفاده می کنند باید مواخذ شوند. درست مانند بسته های سیگار( و عکس ریه های از بین رفته روی آنها) که نتیجه انتخاب خودمان را به ما نشان می دهد، در مورد اینترنت هم باید آگاه سازی صورت بگیرد.ریسک های دنیای مجازی باید معرفی شوند و به کاربران هشدار داده شود زیرا اینترنت زمین بازی نیست بلکه جایی ای است که درآن زندگی می کنیم. هرچقدر هم که اینترنت دنیای کثیفی باشد، قسمتی که که ما در آن زندگی میکنیم قابل حفاظت است. این دنیا اصلا ترسناک غیرقابل کنترل نیست فقط دنیای واقعیست.

نوشته : Eva Wiseman...... مترجم :‌ حانیه شریف..... منبع :‌ observer

اخطار! از تلفنبانکها استفاده نکنید

بانک ها طی سال های اخیر با تبلیغات گسترده از راه اندازی و گسترش خدمات تلفنبانک شان خبر می دهند و اعلام می کنند جهت ارائه خدمات بانکی اعم از اطلاع از مانده حساب ، گردش حساب و پرداخت قبوض خدماتی و کاهش مدت انتظار در شعب بانک و سفرهای درون شهری اقدام به راه اندازی سیستم تلفنبانک نموداند اما هیچ اشاره ای به خطرات استفاده از این سیستم نمی کنند.

توجیه بانک ها هم این است که از آنجایی که همه بانک ها این سیستم را راه اندازی کرده اند و برخی سازمان های دولتی هم ساختاری شبیه به آن را راه اندازی کرده اند حتما امن است!!

اخطار!
در طی کلیه مراحل استفاده شما از تلفنبانک و اعلام کد های امنیتی به مخابرات و پس از آن به بانک امکان نصب دستگاه شنود وجود دارد. به این ترتیب سارقان و هکر ها با کمک دستگاه های بسیار ساده و بعضا ارزان قیمت می توانند اطلاعات و رموز شما را سرقت کنند و بعد از آن هم حسابتان را خالی کنند یا حداقل همیشه از موجودی شما آگاه باشند.

این فرایند چطور امکان پذیر است؟

فرضیه اول
سیستم بیش از 90 درصد تلفن های موجود در کشور اعم از خانگی و تجاری آنالوگ می باشد به این معنی که از طریق دو سیم مسی از محل اشتراک، مشترک به مخابرات متصل می شود. اگر هر مکانی در این مسیر یک دستگاه شنود ساده (caller ID)که در اغلب فروشگاه های لوازم الکتریکی موجود است نصب شود به راحتی میتوان رمزها را دزدید.   
به فرض اینکه شما یک فرد شناخته شده بازاری باشید و هر روز پیش از ظهر اطلاعات حسابتان را چک کنید هر کس از این موضوع مطلع باشد از همسایه ها گرفته تا ماموران مخابرات می توانند اطلاعات شما را سرقت کنند!!
اگر هنگام وارد کردن رمز خود در سیستم تلفنبانک دقت کرده باشید با فشردن هر کلید صدای خاصی به گوش می رسد  که این به معنی آن است که عددها به این ترتیب رمز گذاری شده و به سیستم بانک ارسال می شود.
به این ترتیب حتی لازم نیست فرد سارق تماس های شما را شنود کند اگر به هرطریقی بتواند آنها را ضبط کند از طریق یک سیستم رایانه ای می تواند به رمز ها دست پیدا کند.
اگر جزو اندک کاربران تلفن های دیجیتال هم هستید چندان خیالتان راحت نباشد چرا که هر فردی با کوچکترین اطلاعات فنی قادر است  با حضور در مسیر انتقال، اطلاعات شما را هک کند.

فرضیه دوم
فرض دیگری هم وجود دارد. البته اغلب بانک ها برای پیشگیری از چنین سرقت هایی تمهیداتی اندیشیده اند اما این به معنای غیر ممکن بودن این فرضیه نیست.
به این ترتیب که اگر فردی به هرطریقی به خطوط بانک ها دسترسی پیدا کند قادر خواهد بود ظرف مدت بسیار کوتاهی کلیه اطلاعات مشتریان آن بانک راسرقت کند.

فرضیه سوم
سیستم مخابرات برای نگهداری چنین اطلاعات حساسی طراحی نشده  به این ترتیب مخابرات و سالن های دستگاه  به شدت آسیب پذیر بوده و امکان سرقت اطلاعات از آنها بسیار بالاست.
شرکت مخابرات هم به هیچ کس چه مشترکانش و چه بانک ها تضمین نداده که محافظ اطلاعاتشان باشد و هیچ گونه سرقتی از این طریق صورت نخواهد گرفت.

بنابراین توصیه اکید کارشناسان بانکی این است که تا حد امکان از تلفنبانک ها کمتر استفاده کنید,یا اصلا استفاده نکنید.

.....آیا قبل از اقدام برای راه اندازی این امکانات دولت نباید بستر مخابراتی مناسب را فراهم کند؟و بانکها چرا باید این چنین امنیت پایینی را بپذیرند؟ به نظر من این جز حقوق افراد حساب میشود که وقتی بانکی  این امکانات را  ارائه میدهد باید  نهایت اطمینان را به کاربرانش بدهد که اطلاعاتشان محفوظ باشد و بعد اقدام به تبلسغات آن بکند...!

منبع:

http://banki.ir/