کانون بزرگ , سیستم سانسور در چین

سیستم سانسور در رادیوتلویزیون دولتی چین پیچیده‌تر از سانسور سایر رسانه‌ها است. رایج‌ترین شیوه‌ی سانسور، دستور مستقیم از جانب ارگان‌های حکومتی برای گزارش‌ها و اخبار گزینشی است. چین با راه‌اندازی یک سیستم فیلترینگ جدید تلاش کرد جلوی سایتهای آمریکایی را که به کاربران اجازه می‌داد از طریق آن به وب سایتهای فیلتر شده در این کشور دسترسی پیدا کنند، بگیرد.

چین با استفاده از برنامه‌ای با نام فایروال بزرگ (Great Firewall) بر اینترنت کشور خود اعمال کنترل کرده و جلوی استفاده از برخی شبکه‌ها را در این کشور می‌گیرد اما چندی پیش محققان دانشگاه‌های کالیفرنیا، برکلی و دانشگاه تورنتو به این نتیجه رسیدند که چین از ابزار قدرتمندتری برای فیلترینگ اینترنت در این کشور استفاده می کند.

این سیستم که با نام کانون بزرگ معرفی شده است، به چین اجازه می‌دهد که جلوی ترافیک وب‌های خارجی برای ورود به وب سایتهای چینی را بگیرد و با تزریق کدهای مخرب به آنها، امکان استفاده از این وب سایتها را به طور کامل از بین ببرد.

به نوشته نیویورک تایمز، محققان معتقدند که قابلیتهای این سیستم جدید فیلترینگ فراتر از مسدود کردن سایتهای متخلف از نظر پکن است.

بنا بر گزارش محققان از کانون بزرگ، این سیستم می تواند با استفاده از برخی ترفندها، از تمام کاربرانی که با یک کامپیوتر میزبانی شده در چین به انتشار مطلبی در یک وب سایت چینی یا غیرچینی اقدام می کند، جاسوسی کند.

بنا به گفته کارشناسان کانون بزرگ نه تنها قادر به جاسوسی کردن در ترافیک اینترنتی چین است بلکه می تواند در مسیر ترافیک تغییر ایجاد کرده و آن را هدایت کند.

بر اساس اطلاعاتی که ادوار اسنودن منتشر کرده است، در واقع سلاح جدید چین برای اعمال نظارت و کنترل در اینترنت مشابه با سیستمی است که در ناسا برای کنترل اطلاعات استفاده می شود.

حمایت از اطلاعات کاربری در شبکه های اجتماعی

از آنجا که کاربران ,بسیاری از اطلاعات خود را در اختیار شبکه های اجتماعی مانند فیسبوک قرار می دهند. کمسیون اروپا راهکار حمایتی تازه ای تصویب کرده تا کاربران شبکه های اجتماعی، خودشان مسئول کنترل اطلاعا تشان باشند.

به این معنی که آنچه که کاربران در شبکه ها و سایت های اینترنتی میگذارند.متعلق به شرکت های مالک این سایت ها و شبکه ها نیست.

مونیک گویان، مدیر کل سازمان مصر ف کنندگان اروپایی، متشکل از شماری از سازما نهای حمایت از مصر فکنندگان در اروپا , درباره ی موقعیت شرکت های مالک سایت های مورد استفاده ی کاربران می گوید:به عنوان یک شرکت باید قبول کنید که شما اطلاعات را از افراد اجاره می کنید و کاربران می توانند هر لحظه که بخواهند, اطلاعات خود را پس بگیرند.

شرکت های اینترنتی اجازه ندارند برای جمع آوری اطلاعات, به هر جایی سرک بکشند و بگویند هر چه پیدا کردیم , به خودمان تعلق دارد.

محور مقررات جدید اتحادیۀ اروپا این است که اطلاعات شخصی یک فرد همیشه به خود او تعلق دارد. براساس مقررات جدید، شما اجازه دارید که بدانید این شرکتها چه اطلاعاتی از شما در اختیار دارند و آ نها را برای چه

منظوری به کار می برند و برای استفاده از این اطلاعات یا فروش آ نها به کسان دیگر، باید از شما اجازه بگیرند.تاکنون شرکتهایی چون گوگل و فیسبوک به این روش عمل نمی کردند. این شرکتها درخواست بی بی سی برای مصاحبه و ادای توضیحات بیشتر در این زمینه را رد کرده اند. هر چند فیسبوک گفته است امیدوار است قوانین تازه از حقوق کاربران اینترنتی حفاظت کند.

معنی این اظهارات این است که اگر کسی به اطلاعاتتان دسترسی پیدا کند یا اطلاعاتتان به هر نحو در معرض خطرقرار بگیرد، فیسبوک با کمال میل شما را در جریان می گذارد؛ چون براساسِ قانون، موظف به انجام این کار است.

شرکت ها فقط مجازند اطلاعات لازم برای ارائه ی خدمات به شما را بایگانی کنند و نمیتوانند به جستجوی اطلاعات بروند, هیچ گونه اطلاعاتی از شما را پیش خود نگه دارند و از آن پول در بیاورند.

شما حق دارید هر زمان که خواستید اطلاعات خود را کاماً پاک کنید و این شرکتها حق ندارند اطلاعات پا ک شده را به فایل دیگری در سرور خود منتقل کنند؛ د رحالیکه به گفتۀ مکس شیرم، دانشجوی اتریشی رشته حقوق، فیسبوک دقیقا دست به چنین اقدامی زده است.

این دانشجوی اتریشی میگوید:" برای مقاله ای که دربارۀ فیسبوک می نوشتم، با آنها تماس گرفتم و خواستم تمام اطلاعاتی را که از من دارند، بفرستند. بین این اطلاعات، داده های زیادی وجود داشت که فیسبوک در پشت صحنه درست می کند به علاوه اطلاعاتی که قبلا پاک شده بود , امام هنوز در بایگانی فیسبوک وجود داشت.مثلا پیام ها, پست ها ی قدیمی و یا فعالیت هایی  که به سا لها قبل تعلق داشت. همۀ این اطلاعات به صورت دسته بند ی شده در بانک اطلاعاتی فیسبوک موجود بود.فیسبوک هیچ چیزی را پاک نکرده بود و هنوز هم پاک نمی کند".

ماکس شرم می گوید:بهترین قسمت قوانین تازۀ اروپا، پیش بینی مجازات برای قانو ن شکن ها است. چون تابه حال فقط شرکت های کمی به قانون پایبند بودند و برای باقی آنها در صورت تخلف از این نکات اتفاقی نمی افتاد. طبق قوانین تازه، جریمه برای یک شخص حقیقی، یک میلیون یورو و برای یک شخص حقوقی، دو درصد از کل گردش مالی سالانه است. این مبلغ برای شرکتی مثل گوگل چند صد میلیون یورو خواهد بود.

شرک تهایی مثل گوگل و فیسبوک مدعی اند که اطلاعات را به صورت ناشناس جمع آوری می کنند. حالا کمیسیون اروپا این پیشنهاد را مطرح کرده است که داده هایی از این دست، حتی اگر به خارج از اروپا هم برود، باید همچنان تابع قوانین حاکم بر محافظت از داده ها در اروپا باشد. این موضوع باعث دلگرمی کاربران فیسبوک و گوگل خواهد شد.

هوش مصنوعی تهدیدی برایحریم خصوصی

هوش مصنوعی تهدیدی برای حریم خصوصی

آیا هوش مصنوعی می تواندبشر را از روی زمین محو خواهد کند؟ آیا ماشین‌های هوشیارمی توانند  زمانی به طراحی دوباره خودشان دست بزنند، و با سرعت روزافزونی توسعه پیدا کنند؟ آیا امکان دارد بشر به دلیل محدودیت‌های بیولوژیک سرعت کمتری که دارد، توانایی رقابت را نداشته باشد و عقب بماند؟ این سوالات و سوالات مشابه دیگری امروزه ذهن بسیاری از افراد را به خود مشغول کرده است.

رئیس مرکز تحقیقات مایکروسافت البته اعتراف می کند که یک نگرانی دارد: این خطر وجود دارد که سیستم‌های هوش مصنوعی به حریم شخصی افراد حمله کنند و این زمانی رخ خواهد داد که آنها بتواند "با همدیگر" و از طریق "بافت" اطلاعات گسترده‌ای که از فعالیت‌های انسانی به دست می‌آورند به نتیجه گیری عمیق‌تری از کاربران برسند.

او اما اضافه می کند که احتمال دارد خود هوش مصنوعی راه حلی برای این مشکل پیدا کند.

به گفته او "ما با سیستم‌هایی کار می‌کنیم که می‌توانند به دقت بسنجند که برای ارائه بهترین خدمات به کاربران به چه اطلاعاتی نیاز دارند و بلافاصه در همان زمان، تجاوز به حریم شخصی هر یک از کاربران را محدود کنند."

آقای هارویتز ادامه داد: "برای نمونه، ممکن است گفته شود که یک در هزار ممکن است با استفاده از این خدمات روی خود شما هم تحقیق شود. این احتمال به اندازه احتمال اصابت رعد و برق است، چنین چیزی بسیار نادر است. برای همین اعتقاد دارم که یادگیری و قوه استدلال ماشین و هوش مصنوعی در مجموع ابزارهای فوق‌العاده‌ای را برای اطمینان خاطر از حفظ حریم شخصی افراد فراهم می‌کند و به طور ناشناس یا با کمترین احتمال خطر برای هر انسانی، اجازه جمع‌آوری و تحقیق درباره‌ داده‌ها را به سرویس‌ها می‌دهد."