حریم خصوصی فکری

 همه ما به خوبی می دانیم که اینترنت و شبکه های اجتماعی تأثیرات بسیاری بر زندگی انسان داشته است. مطمئناً بسیاری از این تأثیرات مثبت و برخی هم منفی است. شبکه های اجتماعی مانند پل ارتباطی میان افراد عمل می کند و از این جهت هم به طرز بسزایی مفید و موفق بوده است و از طرف دیگر می دانیم که این شبکه ها تأثیرات سوئی از جمله نقض حریم خصوصی در برخی موارد دارد. یکی از بحث هایی که در مورد شبکه های اجتماعی پیش می­آید این است که آیا تأثیری بر حریم خصوصی فکری و استقلال فکری افراد دارد؟

 دکتر آلن وود عضو آکادمی هنر و علوم آمریکا و استاد فلسفه دانشگاه استنفورد می گوید: اولین هنجار برای تفکر این است که « برای خودت فکر کنی. اگر شما فرد بالغ و کاملی هستید و صاحب اندیشه هستید دیگر نیاز نیست که برای دیگران فکر کنید و باید استقلال در تفکر داشته باشید. البته این به معنای بی نیازی از سایر اندیشه ها و آرا نیست. بلکه هر فردی می تواند و باید از آرا و اندیشه های دیگران استفاده کند.»

همان طور که می دانیم شبکه های اجتماعی مجازی فضایی برای به اشتراک کذاری کتاب، فیلم، مطالب مورد علاقه، عقایدو ... فراهم کرده است. مارک زاکربرگ، رئیس فیس بوک، شبکه های اجتماعی را «اشتراک گذاری بدون اصطکاک» نام گذاری کرده است؛ اما یکی از کارشناسان حریم خصوصی دانشگاه واشنگتن به نام آقای ریچارد نیل، معتقد است این به اشتراک گذاری چندان هم بدون اصطکاک نیست.

در واقع اینترنت سبب شده تا راحت تر مطالبی که اشخاص به سراغ آن می روند، مورد بررسی قرار گیرد. وب سایت هایی که افراد بازدید می کنند، فیلم ها و کلیپ هایی که تماشا می کنند، مطالبی که به اشتراک می گذارند ویا لایک می کنند و ... بیانگر روشی است که افراد برای شناخت جهان در پیش گرفته اند و همچنین نشان دهنده شناختی است که از دنیای اطراف خود دارند. بنابراین می توان گفت حریم خصوصی فکری در اینترنت و به خصوص در شبکه های اجتماعی مورد تهدید واقع شده است.

علاوه بر این سؤال دیگری که پیش می آید این است که آیا این خود ما هستیم که صددرصد انتخاب می کنیم چه مطالبی بخوانیم و یا اینکه هجوم اطلاعات در این شبکه ها درباره یک موضوع، ما و همچنین تفکر ما را به سمتی که دیگران می خواهند سوق می دهد؟!

منابع: http://www.aftabir.com/news/view/2011/may/02/c7_1304331216.php

http://www.thinkingacademy.org/fa

عکس از http://drhelenapopovic.squarespace.com/master-your-mind/

نظرات 2 + ارسال نظر
رعنا نوروزی شنبه 16 خرداد 1394 ساعت 02:35

این صحبت را قبول دارم که شبکه های اجتماعی، افکار و جهت گیریهای کاربران را تحت تاثیر قرار میدهد. اما به نظر من، این را نمیتوان نقض حریم شخصی و تهدیدی برای آن قلمداد کرد. شنیدن افکار مختلف و ابراز افکار خودمان، به تغییر افکارمان در جهت مثبت یا منفی منجر خواهد شد. اما فقط وقتی تهدیدی برای حریم شخصی است که افراد به ابراز عقاید و افکارشان، وادار شوند. اگر این شبکه ها را در بدبینانه ترین حالت، ناقض حریم خصوصی بدانیم، انگار صحبتها و گپهای موضوعی دنیای واقعی را هم ناقض حریم خصوصی دانسته ایم. این دیدگاه را بسیار بدبینانه و نادرست میدانم.
هجوم اطلاعات و اخبار، مشکلاتی از جمله غرق شدن در اخبار مختلف و نوعی گیجی برای مخاطب را بوجود می آورد. اما حریم شخصی فکری را نقض نمیکند

تا حدودی با نظر شما موافقم اگر بخواهیم خیلی حساسیت به خرج بدهیم صحبت ها و گپ ها در دنیای واقعی هم ناقض حریم خصوصی فکری خواهند بود ولی چیزی که در شبکه های اجتماعی هست ولی در دنیای واقعی نیست وجود اطلاعات زیادی در مورد علایق و عقاید افراد در مورد محیط پیرامون و مسائل مختلف است که تجمیع این اطلاعات در دنیای واقعی بسیار مشکل و در برخی مواقع می توان گفت غیر ممکن است. تجمیع این اطلاعات در مورد یک شخص در یک page از شبکه های اجتماعی می تواند ناقض حریم خصوصی فکری شخص شود. حال اگر این تجمیع اطلاعات در مورد شخصیت افراد در حجم بزرگتری مثلا افراد یک جامعه صورت گیرد مسئله بسیار حساس تر خواهد شد.
در مورد هجوم اطلاعات هم تقریبا با شما موافقم که هجوم اطلاعات نوعی گیجی برای مخاطب به وجود می آورد؛ این موضوع تنها برای برای مخاطبین آگاه است که می توان گفت کمتر تأثیر گذار است اما بسیاری از افرادی که در شبکه های اجتماعی مجازی وارد می شوند افراد کم سن و سال و ناآگاه هستند. این نکته هم قابل ذکر است که شبکه های اجتماعی نیز مانند موتورهای جستجو در بازگردانی مطالب به کاربران بی غرض نیستند.
البته من منکر نکات مثبت شبکه های مجازی نیستم و معتقدم که این شبکه ها برای افراد همیشه آگاه می تواند بسیار مفید واقع شود. هر تکنولوژی مفیدی اثرات جانبی نیز دارد و ما باید با آگاهی و تلاش این اثرات را به حداقل برسانیم.

نیوشا محجوب جمعه 15 خرداد 1394 ساعت 22:25

باتوجه به سوال هایی که در بخش آخر مطرح کردید میتوان گفت زمانی که به اینترنت وصل میشویم و وارد شبکه های اجتماعی میشویم نمیتوان انتظار داشت حریم خصوصی به طور صد در صد رعایت شود. همچنین نمیتوان به طور صد در صد کنترلی بر روی مطالبی که مشاهده میکنیم و یا میخوانیم داشت. زیرا زمانی که در صفحه ای وارد میشویم یک سری تبلیغات و یا مطالبی وجود دارد که تمایلی به خواندن آنها نداریم در نتیجه نمیتوان به طور کامل مطالب را کنترل کرد.
بستر اینترنت باعث میشود افراد به هر مطلبی که تمایل دارند دسترسی داشته باشند. برای مثال فردی که به دین خاصی اعتقاد دارد به تمام مطالب آن دین دسترسی دارد و دیگر تمایل به بررسی دیگر دین ها ندارد و باعث میشود تعصب زیادی به دین خود داشته باشد و یا در شبکه های اجتماعی یک مطلب خاص توسط افراد زیادی به اشتراک گذاشته شود که این امر باعث میشود این موضوع برای افراد مهم شود و فقط این مطلب را بخوانند که باعث میشود طرز فکر کاربر عوض شود. زیرا زمانی که مطلبی را بارها بخوانیم ملکه ذهن میشود و استقلال فکری افراد را تحت تاثیر قرار میدهد.

وقتی به دنیای مجازی وارد می شویم نمی تون انتظار داشت که حریم خصوصی ما به طور کامل رعایت شود همان طور که وقتی در دنیای واقعی از خانه بیرون می رویم نمی توانیم چنین انتظاری داشته باشیم. همان طور که نمی توان گفت من از خانه بیرون نمی روم تا حریم خصوصی من نقض نشود؛ نمی توان از اینترنت هم استفاده نکرد. به نظر من ما همان طور که در دنیای واقعی برای حفظ حریم خصوصی خود تلاش می کنیم باید در دنیای مجازی نیز چنین کنیم. شبکه های اجتماعی مجازی نیز بخشی از دنیای مجازی است که باید برای حفظ حریم خصوصی خود مراقب آن باشیم.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد