هنگامی که از حریم شخصی در فضای مجازی صحبت بهمیان میآید، ناخودآگاه کاربران به تهدیدهای دنیای مجازی و افشای اطلاعات خصوصی و محرمانه در فضای مجازی میاندیشند.
در حقیقت باید گفت هر کاربری که در فضای مجازی فعالیت میکند خواهناخواه تحت تاثیر عوامل برهمزننده حریم خصوصی قرار میگیرد، اما نکته مهم این است که حریم شخصی تا چه اندازه قابل دستیابی و تا چه میزان قابل قبول است. اهمیت این جمله در این است که اگر بخواهیم حریم شخصی در دنیای مجازی را با ناشناس ماندن برابر در نظر بگیریم مرتکب اشتباه شدهایم؛ چراکه با وجود تمام ابزارها و تکنولوژیهای تغییر هویت در فضای مجازی، هویت اصلی افراد کاملا مشخص و قابل ردیابی است. عموما کاربران از حریم شخصی بهعنوان ناشناس ماندن مطلق در فضای مجازی یاد میکنند که کاملا تصوری اشتباه و نابجا بوده و باید بدانند که فضای مجازی نیز مانند دنیای حقیقی کاملا قابل رصد و پیگیری است.
باید
این مفهوم را قبول کنیم که اگر قرار بر ناشناسی مطلق باشد، هر کاربری در فضای
مجازی توانایی انجام هر عمل خلاف قانونی را خواهد داشت و فضای مجازی بهشدت ناامن
خواهد شد؛ بنابراین مفهوم حریم شخصی در فضای مجازی ناشناس ماندن مطلق نیست بلکه
حفظ اطلاعات و فعالیتها از افراد سودجو و فرصتطلب است که قصد بر هم زدن امنیت
کاربران را دارند نه افرادی که در جهت امنیت کاربران در فضای مجازی فعالیت میکنند.
بهمعنای واقعیتر، مفهوم حریم شخصی در فضای مجازی بیشتر به معنی حفاظت از اینگونه
خطرات و تهدیدات تلقی میشود. بر اساس یک گزارش امنیتی، بیشترین تهدیدهای حریم
شخصی در فضای مجازی در سال 2013 عبارت از:
کوکیها:
کوکی در واقع یک بسته یا قطعه اطلاعاتی کوچک است که سرور یک سایت روی کامپیوتر کاربر بازدیدکننده از سایت ذخیره میکند تا در مراجعات بعدی شناسایی کاربر و اعمال انجامشده در بازدیدهای سابق به خاطر آورده. از آنجایی که کوکیها حاوی اطلاعات کاربران در یک سایت هستند، امکان سوءاستفاده از کوکیها وجود دارد و همچنین موقتی یا دایمبودن کوکیها خود دلیل اصلی انتقاد شدید منتقدان از کوکی است؛ چراکه امکان پیگیری فعالیتهای کاربران را به سایتهایی که کوکی دایم استفاده میکنند میدهد.
بهتر است سایتها از کوکیهای موقت استفاده کنند تا امکان سوءاستفاده کاهش یابد. از طرف دیگر، غیرفعال کردن کوکی باعث غیرفعال شدن عملکرد برخی از سایتها خواهد شد که کاربر را در تنگنای انتخاب قرار میدهد.
امکانات مکانیابی یا GPS در دستگاهها:
امروزه تمامی گوشیهای هوشمند مجهز به مکانیابی جغرافیایی یا GPS هستند که امکان مشخص کردن محل دقیق آنان را فراهم میآورد. این ابزار کاربردهای بسیار مناسب و خوبی را برای کاربران به همراه دارد، اما باید در کنار تمام مزیتهای GPS به این نکته نیز اشاره کرد که با روشن بودن GPS این امکان وجود دارد که حریم شخصی کاربر لحظه به لحظه مورد رصد قرار گیرد؛ به این معنا که نرمافزارهای نصبشده روی دستگاه ممکن است طوری برنامهریزی شده باشند که موقعیت کاربر را به سازنده ارسال کنند یا با نصب بودن جاسوسافزار در گوشی، امکان جاسوسی از کاربر بسیار راحتتر خواهد شد. بهطور کلی باید گفت استفاده از GPS فقط در مواقع ضروری و مورد نیاز میتواند مفید باشد و در باقی موارد یک تهدید محسوب میشود.
سرویسهای ذخیرهسازی اطلاعات بهصورت آنلاین:
در محیط اینترنت سایتها و سرویسهای متعددی بهصورت رایگان و تجاری وجود دارند که کاربران توسط آنها میتوانند اطلاعات خود را بهصورت آنلاین ذخیره و در هر مکانی به آن دسترسی داشته باشند. تا اینجا هیچ مشکلی وجود نداشته و کاملا مناسب است، اما سرویسهای ذخیرهسازی آنلاین از آنجایی میتوانند باعث نقض حریم شخصی کاربران شوند که همگی از یک استاندارد امنیتی و رمزنگاری برای ذخیرهسازی اطلاعات کاربران استفاده نمیکنند. حتی برخی بههیچوجه از روشهای رمزنگاری اطلاعات برای ذخیرهسازی استفاده نمیکنند. استفاده نکردن از روش استاندارد، 2 خطر عمده را بهدنبال خواهد داشت؛ اول اینکه آیا اطلاعات رمزشده کاربر توسط سرویسدهنده قابل دسترسی است یا خیر که در صورت مثبتبودن پاسخ، نقض حریم شخصی محسوب میشود. دوم اینکه در صورت استفاده نکردن یا استفاده از روشهای ضعیف برای رمزنگاری در صورت هک شدن سرور، امکان دسترسی به اطلاعات کاربران زیاد خواهد بود؛ بنابراین کاربران باید در استفاده از فضاهای ذخیرهسازی آنلاین اطلاعات و دقت کافی را داشته باشند.
برچسبها: حریم خصوصی،شبکه اجتماعی، نقض حریم خصوصی
منبع:
http://www.ictnews.ir